Post by avonski on Sept 10, 2006 15:02:02 GMT 8
[glow=pink,2,300]hello everyone! pakita ko lang sa inyo yung profile ni ate cherie na dapat sana ay ilalagay dun sa site natin. kaso, mukhang wala na talagang balak tumino ng geocities kaya dito ko na lang ilagay. 
[/glow]
Real Name:
cherie
Nickname :
che (sa bahay at mga kaibigan), skye (sa mga chatrooms), at sonia (sa Precious)
Age:
twenty-something.
Birthday
November 20
Status:
single and available
Course Taken:
masscommunication major in journalism (PUP)
Favorite Books:
ABNKKBSNPLAko?!, Ang Paboritong Libro ni Hudas,
Stainless Longganisa, Culture Crash (earlier books),
at Harry Potter series. So far, ito pa lang ang mga
librong tumatak sa isip ko at talagang nagustuhan ko.
Food:
kahit ano basta masarap sa panlasa ko, but my
most peborit e yung adobong atay na luto ng aking mader at
‘yung herb cream pasta na natikman ko sa Tagaytay Highlands (layo, ‘no?)
Movies:
A Walk in the Clouds, Cutting Edge, While You
Were Sleeping, Ever After, Just Like Heaven, Iron Will, at ang
super tearjerker na When A Man Loves A Woman (iyak ako nang iyak sa
movie na ‘to from start to end. Im never gonna watch this again).
Marami pa akong movies na type pero ito talaga ang mga pinakagusto ko.
Interests and Hobbies:
interests? Isa lang. matulog.
Hobbies…kumain. Shucks! Kaya pala baboy na ako ngayon.
Ways of Relaxation:
mag-chat, kumain sa labas, manood ng sine at mag-shopping sa Quiapo, Recto at Divisoria
Your ambition as a little girl:
maging sundalo. Kaya lang binatukan ako ng nanay
ko kaya nagbago ang ambisyon ko at naging pagmamadre na.
Tumawa naman siya. ngayon alam ko na kung kanino ako nagmana ng kabaliwan ko.
Your ideal guy:
‘yung kayang tanggapin ang lahat ng topak ko.
Your dream guy:
Commander Marc Miller, US Navy Seal. Angas, ‘no?
Have you fallen in love before?
Nung college. First time. Kaso bad trip.
Nagpakasal siya sa iba nang hindi man lang nagiging kami.
Asar, di ba? Kaya nang ma-inlove
uli ako, kinalimutan ko lahat ng etiquette ng pagiging isang
dalagang PInay. Sinabi ko na gusto ko siya. Kaso bad trip uli.
Kasi ayaw niya sa akin. Nakakaasar talaga ang buhay minsan.
Things that will frustrate a Sonia Francesca:
global warming, Charter Change, deflation rate ng piso, violation of
animal rights, political issues, ingay ng mga pusa sa bubong ng
bahay, away ng kapitbahay, at ‘yung tseke na postdated ng mahigit isang buwan! My gollygawgaw!
Things that will make you smile?:
Madali lang akong pangitiin dahil mababaw lang naman ang kaligayahan ko.
lalo na kung bibigyan mo ako ng dalawang milyon. Deal!
Interesting Facts about you:
hmmm, kaya kong hindi matulog sa loob ng 30 hrs straight,
taekwondo at judo white belt (lang) ako…at cum laude ang lola nyo hehehe
What’s on Your Kikay kit?
(kuha kikay kit na di pa nalalabhan mula ng ibigay ng nanay)
pressed powder, eyeliner, diskette with case, a small comb,
lipgloss, wallet (na bigay ni Ron. Uuuy!), black pen (na laging nawawala),
credit card, one hundred pesos (minsan, utang pa iyan).
In one word, describe your self:
dalawa na. MAHIYAIN at IYAKIN sa personal.
Sa mga nobela ko lang naman ako parang lasing na tanga eh.
When did you Start writing?
As a hobby, nung grade six. Professionally, nung fourth year sa college
What made you a writer?:
bata pa lang ako, mahilig na talaga akong mangarap. Nang makahawak ako ng
panulat at papel, para akong fungi na nakahanap ng niche.
Hanep sa example, ‘no? pero ganun iyon. kumbaga, destined na
siguro akong humawak ng ballpen at papel at mangarap nang mangarap kaya ngayon heto ako.
Pinagkakakitaan ang pagiging ilusyanada ko.
Your likes being a writer:
walang boss, hawak ko ang oras at magsusulat ako kung kelan ko gusto
Dislikes:
walang boss, hawak ko ang oras ko at nagsusulat lang ako kung kelan wala na akong pera
What’s the best thing about being a writer?
I can create my own world. At kapag asar na ako sa buhay at gusto
kong makalimot sandali, nagsusulat lang ako. Doon, nakakapunta ako sa iba’t
ibang lugar tulad ng Rancho Estate Village, Marina Yatch Club, Café Helenas,
at Cape’s Corner kung saan nakakakilala ako ng mga taong nagpapasaya sa akin.
Writing is my way of escaping the harsh reality of life. After spending
some time with them, kaya ko na uli harapin ang problema ng bansa sa
gasolina at ang walang tigil na pagtaas ng LPG.
Where do you get your inspirations in writing a particular character?
Sa mga kakilala ko, sa mga di ko kilala, sa mga nakakasalubong ko sa daan,
nakakatabi sa lrt, jeep, fx at bus, sa mga
nagtatanong ng direksyon, nanghihingi ng limos, napapanood sa tv,
naririnig sa radyo at nababasa sa mga magazines at
diyaryo. Kahit saan, basta interesting ang karakter, kukunin ko
iyon at ilalapat ko sa mga characters na ginagawa ko sa mga nobela ko
Your Motivation in writing:
PERA.
Among your heroes, who became your favorite and why?:
Air Force Capt.Calvin Constantino (Captain of My Heart).
Iba ang dating sa akin ng mga tinatawag na ‘men in uniform’.
Kahit hindi pa sila nakakapatay ng lamok, basta naka-uniform
na sila, hero na sila sa paningin ko. Kaya ko nga humanga sa mg
a junior officers ng Magdalo. At tsaka siguro dahil frustrated din
akong maging bahagi ng military force ng bansa.
…heroine?:
siguro si Pretzel (Biru-biruan ng Puso). Maybe because I took
her character from a real person—reptile pala hehehe. Sorry, pret. At
ito lang ang nobela kong nakita kong
iniyakan ng ate ko pagkatapos niyang magmukhang tanga sa kakatawa.Sabi sa
inyo, eh. Baliw ang pamilya namin.
What did you do when PHR rejected your work for the first time?
Wala.
Distracted kasi ako nun dahil kasagsagan ng thesis namin sa college. So wala
akong time managhoy sa kinahinatnan ng isa kong nobela. Isang
taon after that, tsaka ko lang naalala na may reject pala ako. Anong ginawa ko?
Ma-pride ako,eh. Di ko matanggap na may reject ako kaya inayos ko uli ang story at
ipinasa. Awa ng Diyos, natanggap naman. Iyon ang Love, Lies and Alibis na walang
kinalaman ang kuwento sa title. Hehehe wala, trip ko lang. Isa pa,
hindi PHR ang unang nag-reject ng gawa ko. Ibang publication.
It was my first time to write professionally and I was rejected three times.
Kaga-graduate ko lang nun ng highschool kaya nang mangyari iyon, kinalimutan
ko na ang pagsusulat. I thought it wasn’t really meant for me.hanggang sa
yayayain ako ni Sofia at Keene Alicante, mga writers din ng PHR at kaklase
at kabarkada ko nung college, na um-attend kami
ng workshop ng PHR. And the rest is history.
Among the other PHR writers, whose works do you like to read before and why?
Kay Arielle, pero nung wala pa siya nun sa Precious. And then yung kay Rose Tan.
Kasi masaya talaga ang mga gawa niya. Sa tingin ko nga, siya ang naging inspirasyon ko
para mag-venture sa comedy. Tambay kami noon ni Pret sa rentahan ng mga
pocketbooks at wala kaming ginawa kundi tumawa nang tumawa sa mga books na gawa
ni Miss Rose Tan.
How does it feel to be an inspiration to your readers?
May nai-inspire ako sa mga gawa ko? Talaga? Well, nakakagulat ito and at the
same time, nakakataba rin ng puso. Akala ko kasi,
pare-pareho lang talaga mababaw ang kaligayahan natin kaya tayo nagkakasundo
sa mga isinusulat kong kuwento. Isang inspirasyon
na rin pala ako ngayon. Ang saya naman. Sandali, wala ba akong korona?
What’s your Advice for those aspiring Writers?
Huwag ninyong ikahiya ang kakayahan ninyo sa pagsusulat. Huwag nyo ring kalilimutan
ang talent ninyong iyan. What you have is a rare gift from God.
Hindi natututunan ang pagsusulat sa school at mas lalong hindi iyan nadadaan sa praktis.
Ang nagagawa lang ng paaralan ay ang i-polish ang talent mo na iyan pero nasa utak at puso
pa rin ng isang manunulat ang kakayahan niya. Hindi lahat ng tao ay
nagkakaroon ng pagkakataong ma-impart ang mga kaalaman at ideya sa kanyang kapwa.
As a writer, you can make or
break this world. So use it wisely and be proud of what you have.
At kapag na-publish ang mga gawa mo, isampal mo iyon sa mga
taong nanglalait sa iyo.
Message to your readers:
alam kong para akong laging wala sa sarili kapag sumasagot sa mga messages ninyo.
But the truth is, masaya ako at nakilala ko kayo at mas lalo akong masaya dahil
tinatangkilik ninyo ang mga isinusulat ko. May bonus pa dahil natutuwa kayo
sa mga nababasa ninyo. Compared sa ibang writers ng Precious, alam kong ang
mga gawa ko ang may pinakamabababaw na tema.Walang masyadong conflict,
walang maiitim na nakaraan ang mga bida, walang biatch na kontrabida
at walang parents and grandparents na panggulo. But still, you’re
all reading and enjoying it. teka, kukuha lang ako ng tissue, naiiyak
na ako, eh. (pause).Okay, im back. So, anyway, all
I want to say is THANK YOU. Hindi ko na nga alam kung
paano ko pa iyon masasabi para mas maramdaman ninyo ang sobrang
appreciation ko sa suporta ninyo. Tumayo kaya ako ng
nakabaliktad? (try) SUPER THANK YOU!!!
Sa mga gumawa at nagpakahirap na gumawa nitong site,
ipagpapatayo ko kayo ng monumento. Maraming-maraming salamat. Don’t worry, pag yumaman ako,
ililibre ko kayong lahat. God Bless you all!
If you have any more questions, just ask away.
[/glow]Real Name:
cherie
Nickname :
che (sa bahay at mga kaibigan), skye (sa mga chatrooms), at sonia (sa Precious)
Age:
twenty-something.
Birthday
November 20
Status:
single and available
Course Taken:
masscommunication major in journalism (PUP)
Favorite Books:
ABNKKBSNPLAko?!, Ang Paboritong Libro ni Hudas,
Stainless Longganisa, Culture Crash (earlier books),
at Harry Potter series. So far, ito pa lang ang mga
librong tumatak sa isip ko at talagang nagustuhan ko.
Food:
kahit ano basta masarap sa panlasa ko, but my
most peborit e yung adobong atay na luto ng aking mader at
‘yung herb cream pasta na natikman ko sa Tagaytay Highlands (layo, ‘no?)
Movies:
A Walk in the Clouds, Cutting Edge, While You
Were Sleeping, Ever After, Just Like Heaven, Iron Will, at ang
super tearjerker na When A Man Loves A Woman (iyak ako nang iyak sa
movie na ‘to from start to end. Im never gonna watch this again).
Marami pa akong movies na type pero ito talaga ang mga pinakagusto ko.
Interests and Hobbies:
interests? Isa lang. matulog.
Hobbies…kumain. Shucks! Kaya pala baboy na ako ngayon.
Ways of Relaxation:
mag-chat, kumain sa labas, manood ng sine at mag-shopping sa Quiapo, Recto at Divisoria
Your ambition as a little girl:
maging sundalo. Kaya lang binatukan ako ng nanay
ko kaya nagbago ang ambisyon ko at naging pagmamadre na.
Tumawa naman siya. ngayon alam ko na kung kanino ako nagmana ng kabaliwan ko.
Your ideal guy:
‘yung kayang tanggapin ang lahat ng topak ko.
Your dream guy:
Commander Marc Miller, US Navy Seal. Angas, ‘no?
Have you fallen in love before?
Nung college. First time. Kaso bad trip.
Nagpakasal siya sa iba nang hindi man lang nagiging kami.
Asar, di ba? Kaya nang ma-inlove
uli ako, kinalimutan ko lahat ng etiquette ng pagiging isang
dalagang PInay. Sinabi ko na gusto ko siya. Kaso bad trip uli.
Kasi ayaw niya sa akin. Nakakaasar talaga ang buhay minsan.
Things that will frustrate a Sonia Francesca:
global warming, Charter Change, deflation rate ng piso, violation of
animal rights, political issues, ingay ng mga pusa sa bubong ng
bahay, away ng kapitbahay, at ‘yung tseke na postdated ng mahigit isang buwan! My gollygawgaw!
Things that will make you smile?:
Madali lang akong pangitiin dahil mababaw lang naman ang kaligayahan ko.
lalo na kung bibigyan mo ako ng dalawang milyon. Deal!
Interesting Facts about you:
hmmm, kaya kong hindi matulog sa loob ng 30 hrs straight,
taekwondo at judo white belt (lang) ako…at cum laude ang lola nyo hehehe
What’s on Your Kikay kit?
(kuha kikay kit na di pa nalalabhan mula ng ibigay ng nanay)
pressed powder, eyeliner, diskette with case, a small comb,
lipgloss, wallet (na bigay ni Ron. Uuuy!), black pen (na laging nawawala),
credit card, one hundred pesos (minsan, utang pa iyan).
In one word, describe your self:
dalawa na. MAHIYAIN at IYAKIN sa personal.
Sa mga nobela ko lang naman ako parang lasing na tanga eh.
When did you Start writing?
As a hobby, nung grade six. Professionally, nung fourth year sa college
What made you a writer?:
bata pa lang ako, mahilig na talaga akong mangarap. Nang makahawak ako ng
panulat at papel, para akong fungi na nakahanap ng niche.
Hanep sa example, ‘no? pero ganun iyon. kumbaga, destined na
siguro akong humawak ng ballpen at papel at mangarap nang mangarap kaya ngayon heto ako.
Pinagkakakitaan ang pagiging ilusyanada ko.
Your likes being a writer:
walang boss, hawak ko ang oras at magsusulat ako kung kelan ko gusto
Dislikes:
walang boss, hawak ko ang oras ko at nagsusulat lang ako kung kelan wala na akong pera
What’s the best thing about being a writer?
I can create my own world. At kapag asar na ako sa buhay at gusto
kong makalimot sandali, nagsusulat lang ako. Doon, nakakapunta ako sa iba’t
ibang lugar tulad ng Rancho Estate Village, Marina Yatch Club, Café Helenas,
at Cape’s Corner kung saan nakakakilala ako ng mga taong nagpapasaya sa akin.
Writing is my way of escaping the harsh reality of life. After spending
some time with them, kaya ko na uli harapin ang problema ng bansa sa
gasolina at ang walang tigil na pagtaas ng LPG.
Where do you get your inspirations in writing a particular character?
Sa mga kakilala ko, sa mga di ko kilala, sa mga nakakasalubong ko sa daan,
nakakatabi sa lrt, jeep, fx at bus, sa mga
nagtatanong ng direksyon, nanghihingi ng limos, napapanood sa tv,
naririnig sa radyo at nababasa sa mga magazines at
diyaryo. Kahit saan, basta interesting ang karakter, kukunin ko
iyon at ilalapat ko sa mga characters na ginagawa ko sa mga nobela ko
Your Motivation in writing:
PERA.
Among your heroes, who became your favorite and why?:
Air Force Capt.Calvin Constantino (Captain of My Heart).
Iba ang dating sa akin ng mga tinatawag na ‘men in uniform’.
Kahit hindi pa sila nakakapatay ng lamok, basta naka-uniform
na sila, hero na sila sa paningin ko. Kaya ko nga humanga sa mg
a junior officers ng Magdalo. At tsaka siguro dahil frustrated din
akong maging bahagi ng military force ng bansa.
…heroine?:
siguro si Pretzel (Biru-biruan ng Puso). Maybe because I took
her character from a real person—reptile pala hehehe. Sorry, pret. At
ito lang ang nobela kong nakita kong
iniyakan ng ate ko pagkatapos niyang magmukhang tanga sa kakatawa.Sabi sa
inyo, eh. Baliw ang pamilya namin.
What did you do when PHR rejected your work for the first time?
Wala.
Distracted kasi ako nun dahil kasagsagan ng thesis namin sa college. So wala
akong time managhoy sa kinahinatnan ng isa kong nobela. Isang
taon after that, tsaka ko lang naalala na may reject pala ako. Anong ginawa ko?
Ma-pride ako,eh. Di ko matanggap na may reject ako kaya inayos ko uli ang story at
ipinasa. Awa ng Diyos, natanggap naman. Iyon ang Love, Lies and Alibis na walang
kinalaman ang kuwento sa title. Hehehe wala, trip ko lang. Isa pa,
hindi PHR ang unang nag-reject ng gawa ko. Ibang publication.
It was my first time to write professionally and I was rejected three times.
Kaga-graduate ko lang nun ng highschool kaya nang mangyari iyon, kinalimutan
ko na ang pagsusulat. I thought it wasn’t really meant for me.hanggang sa
yayayain ako ni Sofia at Keene Alicante, mga writers din ng PHR at kaklase
at kabarkada ko nung college, na um-attend kami
ng workshop ng PHR. And the rest is history.
Among the other PHR writers, whose works do you like to read before and why?
Kay Arielle, pero nung wala pa siya nun sa Precious. And then yung kay Rose Tan.
Kasi masaya talaga ang mga gawa niya. Sa tingin ko nga, siya ang naging inspirasyon ko
para mag-venture sa comedy. Tambay kami noon ni Pret sa rentahan ng mga
pocketbooks at wala kaming ginawa kundi tumawa nang tumawa sa mga books na gawa
ni Miss Rose Tan.
How does it feel to be an inspiration to your readers?
May nai-inspire ako sa mga gawa ko? Talaga? Well, nakakagulat ito and at the
same time, nakakataba rin ng puso. Akala ko kasi,
pare-pareho lang talaga mababaw ang kaligayahan natin kaya tayo nagkakasundo
sa mga isinusulat kong kuwento. Isang inspirasyon
na rin pala ako ngayon. Ang saya naman. Sandali, wala ba akong korona?
What’s your Advice for those aspiring Writers?
Huwag ninyong ikahiya ang kakayahan ninyo sa pagsusulat. Huwag nyo ring kalilimutan
ang talent ninyong iyan. What you have is a rare gift from God.
Hindi natututunan ang pagsusulat sa school at mas lalong hindi iyan nadadaan sa praktis.
Ang nagagawa lang ng paaralan ay ang i-polish ang talent mo na iyan pero nasa utak at puso
pa rin ng isang manunulat ang kakayahan niya. Hindi lahat ng tao ay
nagkakaroon ng pagkakataong ma-impart ang mga kaalaman at ideya sa kanyang kapwa.
As a writer, you can make or
break this world. So use it wisely and be proud of what you have.
At kapag na-publish ang mga gawa mo, isampal mo iyon sa mga
taong nanglalait sa iyo.
Message to your readers:
alam kong para akong laging wala sa sarili kapag sumasagot sa mga messages ninyo.
But the truth is, masaya ako at nakilala ko kayo at mas lalo akong masaya dahil
tinatangkilik ninyo ang mga isinusulat ko. May bonus pa dahil natutuwa kayo
sa mga nababasa ninyo. Compared sa ibang writers ng Precious, alam kong ang
mga gawa ko ang may pinakamabababaw na tema.Walang masyadong conflict,
walang maiitim na nakaraan ang mga bida, walang biatch na kontrabida
at walang parents and grandparents na panggulo. But still, you’re
all reading and enjoying it. teka, kukuha lang ako ng tissue, naiiyak
na ako, eh. (pause).Okay, im back. So, anyway, all
I want to say is THANK YOU. Hindi ko na nga alam kung
paano ko pa iyon masasabi para mas maramdaman ninyo ang sobrang
appreciation ko sa suporta ninyo. Tumayo kaya ako ng
nakabaliktad? (try) SUPER THANK YOU!!!
Sa mga gumawa at nagpakahirap na gumawa nitong site,
ipagpapatayo ko kayo ng monumento. Maraming-maraming salamat. Don’t worry, pag yumaman ako,
ililibre ko kayong lahat. God Bless you all!
If you have any more questions, just ask away.
